NASA satelit „Vilkinson” sakupio je podatke koji ukazuju na to da je i sam svemir u obliku elipsoida, odnosno da je ovalnog jajastog oblika. Naučnici ovu tezu ne mogu niti da dokažu niti da ospore, ali ostaje mogućnost da vjerovatno živimo u jednom jajetu koje se neprestano širi.
Johan Kepler je još 1609. godine potvrdio da se planete, uključujući i našu, okreću oko Sunca ne baš po pravilnoj kružnici, već da imaju elipsastu orbitu. Zato i Mjesec na noćnom nebu nekad izgleda veći, a nekad manji.
Postoji još jedna sličnost između Mjeseca i jajeta... Mada izgleda kao da je glatka, ljuska jajeta ima najmanje 17.000 sićušnih kratera po sebi. Osim toga, ljuska je i polupropustljiva i kroz nju prolaze vazduh i vlaga.
Jaje je struktura koja nema nikakvu spoljašnju podršku, a ipak je dovoljno jako da zaštiti i razvije život u sebi. Ako se na jednu tačku izvrši pritisak, on će se podjednako rasporediti preko cijele kupole. Zato je nemoguće smrskati jaje u dlanu jedne ruke. Ljudi su željeli da kopiraju ovaj savršeni, aerodinamični, prirodni oblik koji nema ni početak ni kraj. Međutim, tek krajem 20. vijeka arhitekte su se odvažile da projektuju građevine u obliku jajeta. Ipak, jaja su oduvijek bila inspiracija umjetnicima, od Dalija do Faberžea, ali i u filmovima i literaturi.
Bjelančevine jajeta imaju savršenu kombinaciju aminokiselina koje učestvuju u izgradnji ljudskog tkiva. Bolju kombinaciju ima samo majčino mlijeko.
Tako kaže nauka, a šta kaže predanje?
Jaje uzimamo zdravo za gotovo, ali ako se malo zamislimo i zavirimo kroz njegovu ljusku od kalcijum-karbonata, otkrićemo čitav mikrokosmos koji se ne razlikuje od cijelog svemira. Već hiljadama godina jaje se nalazi u centru ljudske egzistencije. U mnogim religijama i predanjima, počevši od drevnih Egipćana, preko Grka, Rimljana, starih Inka, pa i u pričama o nastanku svijeta nalazi se jaje. Prastanovnici južne Kalifornije, pleme naroda Kahula, vjerovalo je da je svijet nastao iz razbijenog jajeta. Plemena koja su naseljavala Omahu, Nebrasku i Ajovu vjerovala su da je jaje palo u svjetski okean. Unutar njega su bile sve majke i svi očevi svega što će biti rođeno.

Najveće galaksije su u većini gigantske eliptične galaksije
Većina galaksija su po Hablsu eliptične. On ih dijeli na sedam klasa u zavisnosti od nivoa eliptičnosti:od E0, gotovo sferičnog oblika, do E7, elipsastog oblika. Ovakve galaksije sadrže relativno malu količinu međuzvjezdane materije. Takođe je utvrđeno da je formiranje novih zvijezda rijetka pojava u ovakvim galaksijama. To znači da takvim sistemima dominiraju stare zvijezde koje orbitiraju oko lokalnog centra gravitacije u proizvoljnom pravcu.
Najveće galaksije su u većini slučajeva gigantske eliptične galaksije. Vjeruje se da je većina eliptičnih galaksija formirano nakon kolizije i spajanja više galaksija u jednu. Kada se uporedi sa spiralnom, veličina takve jedne galaksije je enormna. Takve galaksije se obično mogu naći u centru galaktičkog jata.